TREURBEUK AAN HET PYXISCOLLEGE, LANAKEN

Een fontein van bladeren, daar lijkt het op wanneer je deze boom in de gaten krijgt. Maar misschien is deze imposante treurbeuk je zelfs nog niet opgevallen want veel tijd om rond te kijken is er niet als je op de  Europlaan rijdt en de boom staat dan ook een beetje verscholen… ‘dieper achterin’, in een grasveld aan het Pyxiscollege.  

Wat doet een boom zoals dit op deze plek? Wel, dit exemplaar behoort tot een soort van grote windbrekers die de lanen en de parken van grote domeinen in heel Europa verfraaiden. Op de plaats van het huidige Heilig-Hartcollege bevond zich nl. het Montaignehof, een herenhuis met hof van 1669 dat veel later, in 1917, gekocht werd door Pater Kusters, bouwpater van de Nederlandse Congregatie van de Priesters van het Heilig Hart. In die tijd stonden er stonden er vele prachtige bomen op het eigendom weet pater Richard Mechelmans ons te vertellen, maar vele sneuvelden om hout, voor het kasteel te repareren en school in te richten. Pater Richard kent de boom al 78 jaar want kwam in 1945 als 13-jarige in het College terecht,  toen de boom nog jong en fris was. Toch vertoonde de boom al een zekere omvang want men sprak toen al over ‘verboden terrein voor de leerlingen aan de grote beuk’. Als student is hij er zelf nog ingekropen en heeft hij zijn naam er in de boom gekerfd. De ‘beuk als boek’ zegt men wel eens…

Merkwaardig aan deze boom is vooral dat de kroon is opgebouwd uit 2 delen. Het onderste deel is te herkennen als een treurbeuk met daarbovenop een kroon van een ‘gewone’ beuk. Het lijkt alsof er rondom de tam meerdere enten van fagus sylvatica pendula omhoog groeien rondom de centrale stam van fagus sylvatica.

Er stond eerder trouwens nog een mooie beuk op de speelplaats, maar die is omgewaaid in 1947. Rede te meer om dit exemplaar met veel zorg te behandelen, want achter dit takkengordijn zitten sowieso veel verhalen verborgen.